Γιατί τα περισσότερα σκυλιά,"που κατάγονται από τον λύκο !!",έχουν αναπαραγωγικό κύκλο,σχεδόν κάθε 6 μήνες καί ο "πρόγονος τους",ο λύκος μια φορά τον χρόνο ;

του Περικλή Κοσμόπουλου

Ο αναπαραγωγικός κύκλος όλων των θηλαστικών είναι μια απολύτως φυσιολογική σταθερή κατάσταση, αποτέλεσμα της εξέλιξης εκατομμυρίων ετών. Στην φύση, στα φυτοφάγα θηλαστικά ισχύει η πολυγαμική σχέση για ένα "κυρίαρχο" αρσενικό και πολλά θηλυκά. Κι αυτό διότι η επιβίωση των φυτοφάγων ειδών εξαρτάται κυρίως από τον αριθμό τους, αφού το 70% των νεογέννητων θα αποτελέσει τροφή πολλών ειδών θηρευτών. Αντίθετα, οι σαρκοφάγοι θηρευτές επιτυγχάνουν επιβίωση του είδους μέσω του τρίτου αξιώματος της βιολογίας, που είναι η ικανότητα σύλληψης θηράματος, με την ελάχιστη δυνατή κατανάλωση ενέργειας. Σε όλους τους θηρευτές, η αναπαραγωγή του είδους στηρίζεται στην ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΜΟΝΟΓΑΜΙΚΗ ΣΧΕΣΗ, μεταξύ ενός αρσενικού και ενός θηλυκού που είναι ορμονικά και ηλικιακά ώριμοι. Αλλοίμονο εάν στη φύση ο αριθμός των θηρευτών γίνει τεράστιος. Τότε δεν θα είχαμε έλεγχο του αριθμού των φυτοφάγων, αλλά εξαφάνισή τους. Ο σταθερός κύκλος μπορεί να διαφοροποιηθεί χρονικά από παθολογικές αιτίες (τα ζώα αυτά δεν επιβιώνουν μέσω της φυσικής επιλογής) ή περιβαλλοντικές αλλαγές, η κυριότερη από τις οποίες είναι η πρόωρη απώλεια όλων των νεογέννητων. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε λόγω φυσικών καταστροφών ή λόγω εισβολής που διαφοροποιεί την ιεραρχική ισορροπία στην οικογένεια ή αγέλη. Τότε, ο νέος κυρίαρχος (εισβολέας) θα σκοτώσει όλα τα κουτάβια του πρώην κυρίαρχου, ώστε το θηλυκό να μπει πρόωρα στην διαδικασία του οίστρου ή στην περίπτωση του θηλυκού σε διαφοροποίηση του ρόλου του. 

Σε όλα τα θηλαστικά, φυτοφάγα και σαρκοφάγα, η διαδικασία οίστρου- γέννας-θηλασμού συνοδεύεται υποχρεωτικά και από τον συγκεκριμένο χρόνο ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ. Αυτή η διαδικασία αποτελεί άρρηκτη ενότητα και αν ένα στοιχείο αυτής της ενότητας διαφοροποιηθεί, το θηλυκό επανέρχεται στην κατάσταση του οίστρου.

Ο σκύλος και ο λύκος αποτελούν το ίδιο είδος, που έλεγχαν από κοινού στο παρελθόν έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό φυτοφάγων θηλαστικών. Προέρχονται από κοινό πρόγονο και κάποια στιγμή το κάθε ένα από αυτά ακολούθησε μέσω της αποκλίνουσας εξέλιξης, πριν από 35 έως 75 χιλιάδες χρόνια, διαφορετικούς δρόμους. Όχι πριν 15 χιλιάδες χρόνια, όπως ισχυρίζονται μερικοί. Πριν 15 χιλιάδες χρόνια έχουμε την πρώτη ζωγραφική απόδοση σε βράχους, πράγμα που σημαίνει ότι, για να φτάσει ο άνθρωπος σ' αυτό το σημείο εξέλιξης, το γεγονός είναι πολύ παλαιότερο. Ο σκύλος, στα τελευταία ιδιαίτερα 150 χρόνια έχει μετατραπεί σε προϊόν και η απομάκρυνση όλων των κουταβιών από την μητέρα από εξαίρεση έγινε καθεστώς. Η νέα αυτή πραγματικότητα διαφοροποίησε επίσης το αξίωμα της προσωρινής μονογαμικής σχέσης και του γεγονότος ότι στην φύση κανένας "πρωταθλητής" δεν θα ζευγαρώσει περισσότερο από το 1/5 της ζωής του, που μεταφράζεται σε 2 ή 3 ή 4 φορές.Συνεπώς το τι συμβαίνει σήμερα ερμηνεύεται από όρους αγοράς και όχι βιολογικούς.Πράγμα όμως που έχει δημιουργήσει πολλές παρά φύση καταστάσεις,που επιδεινώνονται και με τις "παρεμβάσεις" των αυτοπροσδιοριζόμενων οικολόγων. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, σε φυλές που ζουν μια πιο "φυσική" ζωή εμφανίζεται το φαινόμενο του ενός παραγωγικού κύκλου ανά έτος. Πηγέςhttp://www.cynopedia.com/gr/f1h_epanexetasi_katagogis_skilou.html