Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

Όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζουμε για την άσκηση του σκύλου μας(Από την κτηνίατρο Ναταλία Χρ. Κοντογεωργίου)

Από την κτηνίατρο Ναταλία Χρ. Κοντογεωργίου*

Πώς θα κρατήσουμε σε φόρμα το κουτάβι, τον ενήλικο ή τον υπερήλικο σκύλο μας, χωρίς να το παρακάνουμε και αποφεύγοντας τραυματισμούς.


Πότε ξεκινά η άσκηση στα κουτάβια;
Τα κουτάβια ζουν με τη μητέρα τους τις πρώτες 8 εβδομάδες της ζωής τους. Έτσι κουτάβια κάτω των 3 μηνών δε χρειάζονται «περιπάτους». Αρκεί η πρόσβαση σε ένα χώρο (εντός ή εκτός σπιτιού), όπου μπορούν να δραστηριοποιούνται για λίγα λεπτά αρκετές φορές την μέρα, με ενδιάμεσες παύσεις ξεκούρασης.

Πόση ώρα πρέπει να ασκείται ένα κουτάβι καθημερινά;
Σύμφωνα με το Kennel Club του Ηνωμένου Βασιλείου ένα κουτάβι χρειάζεται 5 λεπτά ήπιας δραστηριότητας έως δύο φορές την ημέρα για κάθε μήνα της ηλικίας του. Με άλλα λόγια, ένα κουτάβι 3 μηνών χρειάζεται 15 λεπτά άσκησης, ένα κουτάβι 4 μηνών 20 λεπτά και ούτω καθεξής.

Υπάρχει περίπτωση να υπερβάλουμε στην άσκηση του κουταβιού μας;
Τα κουτάβια σε μικρή ηλικία έχουν χαλαρές αρθρώσεις και όχι καλά ανεπτυγμένη μυϊκή μάζα που να μπορεί να τα υποστηρίζει σε μεγάλες ή έντονες δραστηριότητες. Αν κατά τη διάρκεια της άσκησης διαπιστώσετε ότι το κουτάβι δεν σας ακολουθεί, ή αν αργότερα την ίδια ημέρα (ή την επόμενη) το κουτάβι είναι πολύ κουρασμένο για τις συνήθεις καθημερινές δραστηριότητες, τότε έχετε υπερβεί τα όρια της αντοχής του.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι κατά την άσκηση, σε νεαρή ηλικία;
Σε μικρές ηλικίες είναι εύκολοι οι τραυματισμοί των οστών και των αρθρώσεων, ενώ επίσης ελλοχεύουν και προβλήματα με κληρονομικό, περιβαλλοντολογικό ή διατροφικό χαρακτήρα. Μέχρι πρότινος πιστεύαμε ότι η ταχεία ανάπτυξη και το υψηλό σωματικό βάρος είναι οι κύριοι παράγοντες -πέραν της κληρονομικής προδιάθεσης- που αυξάνουν την πιθανότητα ανάπτυξης δυσπλασίας των ισχίων.
Μία πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Νορβηγίας σε 500 μεγαλόσωμους σκύλους (μεταξύ των οποίων και Labrador Retriever) κατέδειξε ότι η δυσπλασία των ισχίων του σκύλου επηρεάζεται σε μεγαλύτερο βαθμό απ ‘ότι πιστευόταν από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν τα κουτάβια. Συγκεκριμένα, η νέα έρευνα έδειξε ότι η φυλή που είχε τον πιο αργό ρυθμό ανάπτυξης είχε την υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης δυσπλασίας των ισχίων (Νέας Γης 36%), ενώ εκείνη με τον ταχύτερο ρυθμό ανάπτυξης είχε το χαμηλότερο ποσοστό (ιρλανδικό Wolfhound 10%).

Τι μπορώ να κάνω ως πρόληψη της δυσπλασίας των ισχίων;
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, κουτάβια που έως την ηλικία των 3 μηνών ασκούνται σε μαλακό έδαφος και δεν ανεβαίνουν σκάλες ήταν λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν δυσπλασία στα ισχία. Έτσι απλά προληπτικά μέτρα στο πρώτο τρίμηνο της ζωής δρουν προστατευτικά, εξασφαλίζοντας μία καλύτερη ποιότητα ζωής στο ζώο. Συνιστάται:

Δραστηριότητα με μέτρο (διαλείπουσες βόλτες μικρού μήκους και διάρκειας σε μαλακές επιφάνειες)
Αποφυγή ανάβασης σκαλιών κατά την κουταβίσια ηλικία.
Να αποφεύγονται τα ψηλά άλματα για την προστασία των αρθρώσεων των ισχίων, ώμων, αγκώνων και της καταπόνησης της μέσης.
Πότε θεωρείται «κινητικά» ενήλικο ένα ζώο;
Η «κινητική» ενηλικίωση εξαρτάται άμεσα από την επαρκή ανάπτυξη του σκελετού. Ζώα με σωματικό βάρος έως 11 κιλά μπορούν να αυξήσουν τη δραστηριότητά τους σε επίπεδα ενήλικου σκύλου όταν είναι 9 μηνών, μεγαλύτερα ζώα (11-45 κιλά) θα πρέπει να περιμένουν έως την ηλικία των 14 μηνών, ενώ γιγαντόσωμα ζώα άνω των 45 κιλών, θα πρέπει να κάνουν υπομονή μέχρι την ηλικία των 18 μηνών.

Πόση άσκηση χρειάζεται ένα ενήλικο ζώο;
Γενικά, αρκούν 30 λεπτά έως 2 ώρες κίνησης καθημερινά, με σταδιακή αύξηση στην ένταση της δραστηριότητας.

Πώς μπορώ να μάθω εάν ο σκύλος μου ασκείται αρκετά;
Η φυλή και η ηλικία είναι οι δύο μεγάλοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Μην κάνετε υπερβολές. Αν το 5 μηνών κουτάβι σας έχει παίξει με έναν άλλο σκύλο για μισή ώρα, δε χρειάζεται να κάνει και την προγραμματισμένη βόλτα άσκησης. Το περπάτημα και το παιχνίδι είναι εφάμιλλες μορφές κίνησης. Είναι ο συνολικός χρόνος που μετράει.

Ποια είναι τα προτερήματα της άσκησης;
Κύριο προτέρημα είναι η ψυχική ευεξία, επέκταση της καλής ποιότητας της ζωής του ζώου, σωματική άσκηση, μείωση των προβλημάτων πέψης και δυσκοιλιότητας, μείωση άτακτης συμπεριφοράς (όπως σκάψιμο, μάσημα, υπερκινητικότητα), κοινωνικοποίηση και μείωση φόβου. Πολλοί ιδιοκτήτες διαπιστώνουν ότι το τακτικό υπαίθριο παιχνίδι και οι περίπατοι μειώνουν την άτακτη συμπεριφορά του ζώου τους.

Τι είδους άσκηση;
• Τρέξιμο: Ορισμένες φυλές ζώων είναι καλύτερα προσαρμοσμένες στο τρέξιμο από άλλες. Μην επιβάλλετε το τρέξιμο σε ένα ζώο το οποίο δεν θέλει να ακολουθήσει τέτοιους ρυθμούς κίνησης. Το τρέξιμο δεν συνιστάται κατά την κουταβίσια ηλικία και πριν την ολοκλήρωση της ανάπτυξης του μυοσκελετικού ιστού, καθότι δεν γνωρίζουμε αν οι αρθρώσεις καταστρέφονται λόγω παρατεταμένης άσκησης ή αυξημένης καταπόνησης.
• Κολύμβηση: Χρησιμοποιείστε σωσίβιο ακόμη και σε έμπειρους κολυμβητές που θα βοηθήσει να κρατήσει το κεφάλι τους πάνω από το νερό. Αν σε ένα ζώο δεν αρέσει το νερό, μην το ζορίζετε. Στο τέλος της δραστηριότητας, στεγνώστε τα αυτιά του σκύλου σας και ξεπλύνετε επιμελώς το σώμα και τα άκρα του από την άμμο και το θαλασσινό νερό.

Επιτρέπεται η άσκηση σε ζώα ώριμης, προχωρημένης ηλικίας;
Ακόμα και σε ηλικιωμένα ζώα, η ελεγχόμενη άσκηση είναι σημαντική. Απλά μην το παρακάνετε. Ξεκινήστε με σύντομους περιπάτους, αυξάνοντας σταδιακά την απόσταση ή προτιμήστε περπάτημα σε υδατοδιάδρομο όπου με τη βοήθεια της άνωσης του νερού, μειώνεται η επιβάρυνση στις αρθρώσεις του ζώου, ενώ γίνεται μυϊκή ενδυνάμωση.



Μερικές σκέψεις πριν ξεκινήσετε:

Επισκεφθείτε τον κτηνίατρό σας για έναν κλινικό έλεγχο. Ζητείστε του να σας συστήσει ένα πρόγραμμα άσκησης, κατάλληλο για την ηλικία, τη φυλή και την φυσική κατάσταση του σκύλου σας.
Μην ασκείτε το ζώο μετά από γεύμα όταν το στομάχι του είναι φουσκωμένο και έχει ξεκινήσει η διαδικασία της πέψης του φαγητού.
Οποιαδήποτε έντονη δραστηριότητα δεν συνιστάται για σκυλιά των οποίων η ανάπτυξη του οστέινου σκελετού δεν έχει ολοκληρωθεί.
Οι βραχυκεφαλικές φυλές δεν είναι κατάλληλες για αερόβια άσκηση και παρουσιάζουν έντονη δυσκολία στην αναπνοή όταν ασκούνται, ειδικά σε θερμότερα κλίματα.
Ζώα με μυοσκελετικά προβλήματα -όπως η δυσπλασία του ισχίου, του αγκώνα, η ρήξη χιαστού, η αρθρίτιδα, αλλά και προβλήματα της σπονδυλικής στήλης- δεν πρέπει να εξαναγκάζονται να ασκούνται. Το επιθυμητό είναι να κάνουν ασκήσεις κινησιοθεραπείας στοχευμένες για το πρόβλημά τους.
Προσοχή στην θερμοπληξία. Βεβαιωθείτε ότι το ζώο σας έχει πρόσβαση σε νερό και σκιά. Εάν έχετε ένα άτριχο ή ανοιχτόχρωμο σκύλο χρησιμοποιήστε αντηλιακό στις εκτεθειμένες περιοχές όπως η μύτη, τα άκρα αυτιών και το στομάχι.

πηγή: www.trixes.gr

ΙΡΟ ή Schutzhund: Ιχνηλασία, υπακοή και προστασία

Από την εκπαιδεύτρια Έφη Παπαδοπούλου

Το IPO είναι ένα απαιτητικό και σύνθετο κυνάθλημα, με το οποίο μπορεί να ασχοληθεί όποιος επιθυμεί να κάνει ανώτερη υπακοή με το σκύλο του και να ενδυναμώσει τη σχέση μαζί του.



Στο ΙΡΟ (International Prufungsordung, παλιότερα λεγόταν Schutzhund) οι κανόνες είναι θεσμοθετημένοι από την FCI. Οι ρίζες του αθλήματος ανάγονται στη Γερμανία. Οι εξετάσεις βοηθούσαν στην επιλεκτική εκτροφή κορυφαίων Γερμανικών Ποιμενικών, η οποία δεν βασιζόταν μόνο στη μορφολογία, αλλά κρινόταν και η καταλληλότητά τους σε:

αντοχή και σθένος
ευκινησία
ταμπεραμέντο και νεύρα (διαχείριση στρες)
κουράγιο
ευφυΐα
αφοσίωση στον χειριστή
επιθυμία για εργασία


Τι είναι

Αν και δημιουργήθηκαν για την εξέταση του χαρακτήρα των Γερμανικών Ποιμενικών και την ικανότητα εργασίας τους, στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε πολύ δημοφιλές κυνάθλημα. Πλέον λαμβάνουν μέρος στο άθλημα και άλλες φυλές, αρκεί να είναι κατάλληλες να αντεπεξέλθουν στα ζητούμενα. Συνήθως, πλην των Γερμανικών Ποιμενικών, πρωταγωνιστούν Βελγικοί Ποιμενικοί Μαλινουά, Ροτβάιλερ, Ντόμπερμαν, Μπόξερ κ.ά.

Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Οι σκύλοι εξετάζονται σε τρεις τομείς.

1. Ιχνηλασία: Ακολουθούν ανθρώπινα ίχνη και εντοπίζουν αντικείμενα.

2. Υπακοή: Εκτελούν βασικές εντολές γρήγορα και πρόθυμα.

3. Προστασία: Ειδοποιούν, ακινητοποιούν τον βοηθό καθηκόντων προστασίας και δεν τον αφήνουν να διαφύγει. Ο σκύλος επιτρέπεται να δαγκώσει μόνο στο ειδικό μανίκι.

Τα σκυλιά διαγωνίζονται σε 3 κατηγορίες, ανάλογα με το επίπεδο των ικανοτήτων τους, για να αποκτήσουν τους τίτλους ΙΡΟ1, ΙΡΟ2 ή ΙΡΟ3. Οι τίτλοι εργασίας αναγράφονται στο pedigree των απογόνων.

Γιατί να κάνουμε IPO;

Στο άθλημα του ΙΡΟ ο σκύλος μαθαίνει να ελέγχει τα ένστικτά του, να υπακούει τον χειριστή του και να έχει αυτοσυγκράτηση ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις. Μέσα από τις προπονήσεις μεγαλώνει το δέσιμο του χειριστή με τον σκύλο του. Ο σκύλος δεν αγριεύει, αντίθετα με ό,τι μπορεί κάποιος να θεωρήσει, γίνεται πιο ελεγχόμενος! Χωρίς να αλλάζει το γονιδιακό του ταμπεραμέντο, τεστάρονται το ένστικτο και η ικανότητά του και του δίνεται η δυνατότητα εκτόνωσης μέσα από υπακοή.

πηγή:http://www.trihes.gr/

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

H νόσος von Willebrand

Νόσο von Willebrand (vWD) είναι μια ασθένεια του αίματος προκαλείται από μια ανεπάρκεια του παράγοντα von Willebrand (vWF), ένα συγκολλητικό γλυκοπρωτεΐνη στο αίμα που απαιτείται για την κανονική δέσμευση αιμοπεταλίων (δηλαδή, θρόμβωση) στις θέσεις των μικρών τραυματισμών των αιμοφόρων αγγείων. Εξάλλου, vWF είναι μια πρωτεΐνη φορέα για την πήξη του Παράγοντα VIII (είναι αναγκαία για την πήξη του αίματος). Η έλλειψη του vWF βλάπτει αιμοπεταλίων κολλώδους και συσσώρευση. Παρόμοια με αιμορροφιλία σε ανθρώπους, Αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική αιμορραγία μετά από τραυματισμό, λόγω της έλλειψης της πήξης.
photo by Kelie Kollins
VWF είναι ένα αυτοσωματικό γνώρισμα, οποία αμφότερα αρσενικά και θηλυκά εκφράσουν και να μεταδίδουν γενετικά και με την ίδια συχνότητα. Το πρότυπο έκφρασης των σοβαρών μορφών (Τύποι 2 και 3 vWD) είναι υπολειπόμενο, ενώvWD ηπιότερη μορφή (Τύπος 1 vWD) φαίνεται να είναι υπολειπόμενο ή ατελώς δεσπόζουσα. Αυτή είναι η πιο κοινή κληρονομική διαταραχή πήξης του αίματος σε σκύλους, εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα σε ορισμένες φυλές, συμπεριλαμβανομένων των γερμανικών ποιμένων, Ντόμπερμαν, πρότυπο κανίς, Shetland τσοπανόσκυλα, και γκόλντεν ριτρίβερ.
Τα συμπτώματα και τύποι
Αυθόρμητη αιμορραγία από βλεννογόνων επιφανειών:
Ρινορραγίες
Αίμα στα κόπρανα (μαύρο ή φωτεινό κόκκινο αίμα)
Αιματηρή ούρα
Αιμορραγία από τα ούλα
Αιμορραγία από το αναπαραγωγικό όργανο (υπερβολικά)
Μώλωπες στο δέρμα
Η παρατεταμένη αιμορραγία μετά από χειρουργική επέμβαση ή τραύμα
Αναιμία απώλειας αίματος, εάν υπάρχει παρατεταμένη αιμορραγία
Αιτίες
Κληρονομική vWD προκαλείται από μεταλλάξεις που επηρεάζουν τη σύνθεση vWF, απελευθερώσουν, ή σταθερότητα.
Διάγνωση
Ο κτηνίατρός σας θα εκτελέσει μια πλήρη φυσική εξέταση για το σκύλο σας, λαμβάνοντας υπόψη το ιστορικό της υγείας του σκύλου σας και την έναρξη των συμπτωμάτων. Ένα προφίλ χημική αίματος θα πραγματοποιηθεί, με μία γενική εξέταση αίματος, μια ανάλυση ούρων, και ένα πάνελ ηλεκτρολυτών. Αν υπήρξε απώλεια αίματος, μια αναγεννητική αναιμία θα φανεί στην γενική αίματος. Συνήθως, ο αριθμός των αιμοπεταλίων θα είναι φυσιολογική (εκτός αν ο σκύλος σας έχει βιώσει τα τελευταία, μαζική αιμορραγία), και εξετάσεις πήξης θα δείξουν τα φυσιολογικά αποτελέσματα.
Μια κλινική διάγνωση της νόσου του νοη Willebrand βασίζεται σε μια συγκεκριμένη μέτρηση της συγκέντρωσης στο πλάσμα vWF δεσμεύεται στο αντιγόνο (vWF:Αγ.). Το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για τα αιμοπετάλια στην κάλυψη ενός μικρό τραυματισμό θα μετρηθεί, με ένα τεστ που ονομάζεται το στοματικό βλεννογόνο του χρόνου αιμορραγίας (BMBT). Η δοκιμή BMBT, μαζί με την λειτουργία των αιμοπεταλίων αναλυτή (PFA 100), είναι το σημείο-of-care δοκιμές διαλογής όπου τα τελικά σημεία παρατείνεται σε ασθενείς με συσσώρευση αιμοπεταλίων ελαττώματα και έλλειψη vWF. Παράταση είναι μη ειδικά, και μπορεί να συνοδεύει πολλές σοβαρές διαταραχές του αίματος.
Θεραπεία
Μετάγγιση του νωπού πλήρους αίματος, φρέσκο ​​πλάσμα, φρέσκο ​​κατεψυγμένο πλάσμα, και κρυοίζημα θα προμηθεύει vWF στο αίμα. Θεραπεία Component (φρέσκο ​​κατεψυγμένο πλάσμα ή κρυοϊζήματος) Είναι καλύτερο για χειρουργική προφύλαξη (πρόληψη) nonanemic και ασθενείς, για να αποτρέπονται τα ερυθρά ευαισθητοποίηση των κυττάρων και ο όγκος υπερφόρτωση. Ασθενείς με σοβαρή vWD μπορεί να απαιτεί επανειλημμένες μετάγγιση για τον έλεγχο ή την πρόληψη της αιμορραγίας. Αν ένας σκύλος λείπει vWF απαιτεί χειρουργική επέμβαση, μια προ-εγχειρητική μετάγγιση θα πρέπει να δοθεί ακριβώς πριν από την διαδικασία.

GREEK FANS

GREEK FANS