ΟΣΤΕΟΣΑΡΚΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ

ΟΣΤΕΟΣΑΡΚΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ 

Εισαγωγικά: Ο πιο κοινός κακοήθης όγκος (νεοπλασία) των σκύλων. Το οστεοσαρκωμα των άνω ή κάτω άκρων (εγγύς βραχιόνιο, περιφερικό άκρο κερκίδας, περιφερικό άκρο μηριαίου και κεντρικό τμήμα της κνήμης) αποτελεί το 80% των κακοηθων όγκων στους σκύλους. Εμφανίζεται κυρίως σε σκύλους μέσης ή μεγάλης ηλικίας, με τάση όμως στις μεγαλόσωμες φυλές να εμφανίζεται ακόμα και σε νεαρή ηλικία.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΥΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ
ΠΟΣΟΣΤΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ

Συμπτώματα: Διαλλείπουσα χωλότητα στην αρχή η οποία εν συνεχεία γίνεται μόνιμη. Πόνος στην περιοχή του όγκου. Όσο ο όγκος προχωρά δημιουργεί "λυτικές εστίες" στο οστό το οποίο χάνει την αρχική του δομή και σύσταση και πλέον είναι ευάλωτο στο να σπάσει(παθολογικό κάταγμα). Η διάγνωση του όγκου πριν το κάταγμα είναι κρίσιμη για την πορεία της νόσου.

Αιτιολογία: Η ακριβής αιτιολογία δεν ειναι γνωστή. Παρόλαυτα έχουν ενοχοποιηθεί οι δίαιτες που προάγουν την απότομη και γρήγορη σωματική αύξηση των κουταβιών. Ιονίζουσα ακτινοβολία, καρκινογόνες ουσίες καθώς και "ξένα" αντικείμενα (πλάκες εσωτερικής οστεοσύνθεσης, σφαίρες, εμφυτεύματα οστεοσύνθεσης) βρίσκονται στη "μαύρη" λίστα. Έρευνες έχουν δείξει οτι σκύλοι οι οποίοι έχουν υποβληθεί σε στείρωση έχουν επίσης αυξημένες πιθανότητες για οστεοσάρκωμα σε σχέση με αυτούς που δεν στειρώθηκαν. Τέλος η κληρονομικότητα σε κάποιες γραμμές σκύλων φαίνεται να συσχετίζεται με την αυξημένη εμφάνιση του οστεοσαρκώματος.

Διάγνωση: Με τη χρήση της απλής ακτινογραφίας μπορεί να φανεί η εστία του οστεοσαρκώματος(στην οποία φαίνεται η αραίωση του οστίτη ιστού) όμως για να τεθεί η διάγνωση απαιτείται βιοψία (αφαίρεση ενός μικρού οστικού τεμαχίου απο την περιοχή).

Θεραπεία: Η θεραπεία του οστεοσαρκώματος έγκειται α) σε αναλγησία του σκύλου β) σε προσπάθεια για περιορισμό και καταπολέμηση των καρκινικών κυττάρων. Σε οτι έχει να κάνει με την αναλγησία υπάρχουν πολλές φαρμακευτικές αγωγές όπως Μη Στεροειδή Αντιφλεμονώδη, Ναρκωτικά Αναλγητικά καθώς και φάρμακα για το νευροπαθητικό πόνο που δρουν στον εγκέφαλο. Για τον περιορισμο και την καταπολέμηση των καρκινικών κυττάρων καταρχάς θα πρέπει να αποδεχθούμε το γεγονός του ακρωτηριασμού του πάσχοντος σκέλους που είναι η πρώτη και επιβεβλημένη λύση (το οποίο δεν αποτελεί πρόβλημα αισθητικότητας για τους ίδιους τους σκύλους) και εν συνεχεία χρήση ακτινοβολίας. Επίσης υπάρχουν πρωτόκολλα αντικαρκινικής αγωγής (με τις αντίστοιχες συνέπειες της αγωγής) τα οποία δείχνουν να έχουν θέση στη θεραπεία του οστεοσαρκώματος.

Πρόγνωση : Δυστυχώς η πρόγνωση σκύλου με οστεοσάρκωμα έχοντας λάβει υπόψιν και τις ανωθεν επιλογές για την θεραπεία δεν ειναι καλή. Ο μέσος όρος ζωής μετά τη διάγνωση ανέρχεται περίπου στο 55 % για τον 1 χρόνο ενώ πέφτει αισθητά στο 15-23% για τα 2 χρόνια και τέλος για τα 3 χρόνια ίσα που αγγίζει το 5%.

Τζατζαΐρης Θεμιστοκλής